Reizen door een gebied met opvallend veel natuurgeweld

Omdat het vandaag regent, is het nu een prima moment om jullie te vertellen wat ik de afgelopen twee weken heb gedaan. En Esther, van harte gefeliciteerd!

De eerste dag in Futaleufú heb ik rustig aan gedaan, het dorp verkend en geklommen naar een uitzichtpunt, waar ik een mooi uitzicht had over het dorp en de bergen eromheen. Verder moest ik een aantal dingen regelen, zoals vervoer en overnachtingen en het raften de dag erna. De volgende dag verzamelde ik met twee hostelgenootjes, twee Fransozen, die ik al eerder had ontmoet, en een Zweed, en na de nodige formulieren gingen we onderweg naar de rivier. Daar kregen we onze wetsuit en uitleg over het raften en wat instructies en commando's. We begonnen op de Rio Azul om even te oefenen, maar door het lage water daar, moesten we ook twee stukken 'klunen'. Na een half uurtje draaiden we de Rio Futaleufú op, volgens kenners een van de beste rivieren ter wereld om op te raften! Met stroomversnellingen van klasse 5+ (en 7 is volgens mij de hoogste klasse) met namen als 'The Terminator' werd al snel duidelijk waarom deze rivier zo populair is. Het was een hele toffe en wilde rit en uitgeput kwamen we 4,5 uur later weer veilig aan wal. Het was die dag heerlijk weer; op het water genoten we van het uitzicht en terug in het dorp hebben we in het zonnetje een paar welverdiende biertjes gedronken.

Door een verwoestende modderstroom in Villa Santa Lucia afgelopen december was een gedeelte van de weg naar het noorden afgesloten. Met een bus, een bootje over het meer Lago Yelcho en vervolgens een tweede bus was het wel mogelijk om uiteindelijk in Chaitén te komen. De volgende dag bleek dat wij de laatsten waren die van die optie gebruik maakten, want de volgende dag werd de weg bij Santa Lucia weer geopend. In het hostel ontmoette ik een Nederlander en een Duitser en we besloten de volgende dag de vulkaan Chaitén te beklimmen. Tot 10 jaar geleden, toen de vulkaan uitbarstte, was niemand er zich van bewust dat de berg eigenlijk een vulkaan is! Na een korte, pittige klim naar boven, konden we genieten van het uitzicht om ons heen, al bleek de binnenste krater nog een stukje verder en onbereikbaar te zijn. Na een veel snellere afdaling moesten we nog twee uur wachten tot de bus weer langs zou rijden om ons mee terug te nemen naar het dorp. Het was er tropisch warm en klam en we werden opgevreten door muggen. We sloten de dag af met bier en pizza en vervolgens ging ieder weer zijn weg, allemaal met een andere ferry diezelfde avond.

Mijn ferry vertrok pas om 1 uur 's nachts en kwam vier uur later al aan in Quellon op het eiland Chiloe. Het was nog drie uur wachten op de bus naar Castro en dat waren drie lange uren. Castro is een leuk plaatsje aan een baai met een hoop felgekleurde paalwoningen (palafito's). Door een aardbeving in 1960, met een kracht van 9,5 op de schaal van Richter de heftigste ooit gemeten, zijn veel van deze huizen verwoest en alleen in Castro zijn ze nog te bewonderen. Mijn hostel zat in één van die huizen op een prachtige locatie! De eerste dag heb ik Castro verkend zowel op het land als vanaf het water; een bootje bracht ons langs de hele kust om alle palafito's te bezichtigen. De tweede dag ben ik met de Amerikaanse Steve naar een national park geweest, waar we konden wandelen door de duinen, over het strand en door het bos. Wat leek het daar enorm op Nederland! Eenmaal terug in Castro hebben we een enorme sandwich gegeten, belegd met rosbief, kipfilet, rollade, sla, tomaat en kaas (als er ook heel veel saus op had gezeten, was dat het perfecte Broodje Gitaar geweest!). Op heel Chiloe zijn zo'n 150 houten kerken te vinden, waarvan er 16 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staan. Daar wilde ik een aantal van zien, dus nam ik een bus naar Delcahue. Na de kerk, een marktje met souvenirs en Curanto (een schotel met zeevruchten, varkensvlees en kip - vers klaargemaakt door een schattig omaatje - een interessante, ietwat zanderige ervaring) ging ik verder met een veerboot en een bus naar Achao. Daar heb ik een uurtje rondgelopen en vervolgens nam ik de bus naar de laatste stop in Curaco. De middag was regenachtig, maar ik heb leuke kerkjes gezien!

Mijn laatste bestemming op Chiloe was Ancud, een dorpje waar niet zo veel te doen was. Ik heb er een fort bezocht en nog twee houten kerken bezocht, waarvan er een maquettes had van de 16 UNESCO-kerken. Via het hostel heb ik nog een excursie gedaan langs de kust en hebben we pinguïns (Maegelhaen en Humboldt), zeeleeuwen en dolfijnen gespot. 

Ik verliet Chiloe op weg naar Puerto Varas, dat ligt aan een mooi meer en uitkijkt op de vulkanen Osorno en Calbuco. Prachtig! Samen met een Australisch-Amerikaans stel heb ik een dagtocht gedaan naar de Cachamo vallei, een wandeling door de bossen die ons uiteindelijk bracht op een uitkijkpunt met granieten rotsformaties van honderden meters hoog en een natuurlijke glijbaan. Omdat het de laatste dag met goed weer zou zijn, genoten we extra veel!

Gisteren ben ik aangekomen in de (bijna) kustplaats Valdivia. Ik slaap in een hostel waar iedereen zijn eigen capsule (een afgesloten hokje van twee kubieke meter) heeft. Hier staat een van de grootste brouwerijen van Chileens speciaalbier, dus jullie kunnen wel raden wat ik vanmiddag ga doen. Proost!